مناجات ماه محرمی با امام زمان عجل الله تعالی فرجه
ای قــلـب داغ دیــدهٔ عــالــم بـیــا بـیـا صـاحـب عـزای مـاه مـحـرم بـیـا بـیـا خیمه به خیمه، روضه شدم در فراق تو ای هـمـنـشـیـن گــریـهٔ نـمنـم بـیـا بـیـا اشک فـراق، شـور شعـور آفـرین بود شـیرین شـود ز فیض تو زمزم بیا بیا شد شامل دعای تو هر کس به روضهها بـهـر فـرج دعـا کـنـد هـر دم بـیـا بـیـا در خیمهای که روضه عباس شد به پا مـن بـا امـیـد قـول تـو مـانـدم بـیـا بـیا ما نوکریم، خوب و بد از هم سوا نکن مـا را بـبـر به عـلـقـمـه درهـم بـیا بـیا افـتـاد سـرو عـلـقـمـه و گـفـت یـا اخـا نه مشک مانده است و نه پرچم بیا بیا گر مشک تیر خورده صدا زد نرو نرو امـا گـرفـتـه اسـت حــرم، دم بـیـا بـیـا چشم و دو دست و فرق سرش، وای مادرم طـوبای من گـسـسـته شد از هم بیا بیا |